Zaburzenia odżywiania u dzieci – co powinno Cię zaniepokoić?

Stosowanie zasad prawidłowego żywienia jest szczególnie istotne u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, ponieważ w tym okresie młody organizm rozwija się nadzwyczaj szybko. Jak się jednak okazuje, nie wszystkie maluchy jedzą równie chętnie. Co zrobić, gdy kilkulatek z niewiadomych przyczyn odmawia jedzenia? Jakie zachowania powinny szczególnie zaniepokoić rodzica i w jakich sytuacjach może pomóc psycholog dziecięcy?

Zaburzenia odżywiania u dzieci – rodzaje

Na początek kilka słów wstępu. Zaburzenia odżywiania to problem natury psychicznej, który definiuje się jako nieprawidłowe zachowania żywieniowe. Zazwyczaj osoba chora świadomie unika jedzenia lub stosuje nietypowe wzorce odżywiania się, np. odmawia spożywania potraw o określonej konsystencji. Do najpowszechniejszych rodzajów zaburzeń odżywiania zaliczamy m.in. anoreksję (inaczej jadłowstręt psychiczny), bulimię (inaczej żarłoczność psychiczną), a także łaknienie spaczone czy zaburzenia przeżuwania.

Choć radykalne odmiany wyżej wspomnianych schorzeń spotyka się raczej u nastolatków lub osób dorosłych, coraz częściej pierwsze oznaki zaburzeń odżywiania pojawiają się już w wieku przedszkolnym i wynikają z pewnych stanów emocjonalnych dziecka, w tym lęków, obaw i stresów związanych z jedzeniem. Stąd tak ważne jest wykrycie początkowych sygnałów ostrzegawczych, które nieleczone mogą później doprowadzić do poważnych chorób na tle psychicznym.

Zaburzenia odżywiania u dzieci w wieku przedszkolnym – pierwsze objawy

Zanim niewinna niechęć do jedzenia rozwinie się w stan chorobowy, w normalnym funkcjonowaniu dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym da się zauważyć pewne charakterystyczne zachowania. Mowa tutaj o pierwszych przejawach nieprawidłowości we właściwym odżywianiu się, które powinny zaniepokoić rodzica i zachęcić go do podjęcia jakichkolwiek działań, a w razie potrzeby zasięgnięcia porady psychologa dziecięcego.

Do niepokojących problemów związanych z odżywianiem się u małych dzieci należą:

• częste odmawianie jedzenia bez określonego powodu;
• spożywanie zbyt małej ilości jedzenia w stosunku do wieku dziecka;
• brak sygnalizowania poczucia głodu;
• brak zainteresowania jedzeniem lub nadmierne zainteresowanie jedzeniem w nieodpowiednich porach dnia, np. wcześnie rano, późno wieczorem;
• unikanie nowych smaków, czyli akceptowanie jedynie ograniczonej liczby produktów w diecie;
• negatywne zachowania podczas posiłku, w tym płacz, obrona przed karmieniem, wypluwanie jedzenia;
• lęki w porze posiłków, np. strach przed połknięciem pokarmów stałych lub płynnych;
• nieprawidłowe przyrosty masy i wzrostu przy braku konkretnych przyczyn medycznych;

W przypadku wystąpienia któregoś z powyższych zachowań u dziecka w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym rodzice powinni natychmiast zareagować. Należy działać stanowczo, ale spokojnie, by nie denerwować malucha. Na początek wystarczy zwykła rozmowa i próba dowiedzenia się, dlaczego dziecko zachowuje się tak, a nie inaczej. W razie jakichkolwiek niepowodzeń bądź wątpliwości warto poszukać specjalistycznej pomocy – psycholog dziecięcy z pewnością pomoże ustalić przyczyny nieprawidłowości w odżywianiu się dziecka i zapobiec ich rozwijaniu się, zanim problem znacznie się pogłębi.